O zębach i dentystach

sywnym uszkodzeniu. W obrębie zainteresowań protetyki stomatologicznej znajduje się również rehabilitacja pacjentów po operacjach (onkologicznych, plastycznych) za pomocą protez pooperacyjnych oraz epitez (ektoprotez - protezy nos

O zębach i dentystach

Protetyka stomatologiczna

Protetyka stomatologiczna ? dział stomatologii poświęcony odtwarzaniu pierwotnych warunków zgryzowych po utracie zębów naturalnych, lub po ich masywnym uszkodzeniu. W obrębie zainteresowań protetyki stomatologicznej znajduje się również rehabilitacja pacjentów po operacjach (onkologicznych, plastycznych) za pomocą protez pooperacyjnych oraz epitez (ektoprotez - protezy nosa, ucha itp.). Do odtworzenia wykorzystuje się uzupełnienie protetyczne. Mogą one być stałe (nie dające się usunąć z ust), lub ruchome (dające się wyjąć z ust), lub kombinowane (protezy ruchome połączone z uzupełnieniami stałymi za pomocą zasuw, zatrzasków, rygli, lub koron teleskopowych).

Do uzupełnień protetycznych ruchomych zalicza się m.in. protezy akrylowe, protezy szkieletowe (proteza ruchoma śluzówkowo-ozębnowa), protezy nylonowe, lub acetalowe, a do stałych m.in. korony i mosty (metalowe-lane, licowane porcelaną na podbudowie metalowej oraz pełnoceramiczne).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Protetyka_stomatologiczna


Definicja chirurgii szczękowej

Dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem operacyjnym schorzeń jamy ustnej, części twarzowej głowy ? aż po dół przedni czaszki włącznie ? oraz szyi. Ze względu na zasięg, coraz częściej specjalność ta określana jest jako chirurgia czaszkowo-szczękowo-twarzowa. Jest podspecjalnością stomatologii oraz chirurgii. Wyłoniła się na przełomie XIX i XX w. z chirurgii ogólnej. Obejmuje chirurgię stomatologiczną, onkologię, traumatologię i chirurgię plastyczną części twarzowej czaszki. W większości krajów Unii Europejskiej do uzyskania tej specjalności wymaga się dyplomu lekarza i lekarza dentysty. W Polsce jest to jedna z trzech specjalności (obok epidemiologii i zdrowia publicznego), w których kształcić się mogą zarówno lekarze jak i lekarze dentyści. Dla lekarzy posiadających oba dyplomy istnieje odrębny, skrócony program specjalizacji.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Chirurgia_szcz%C4%99kowo-twarzowa


Endodoncja - przebieg

W zależności od rozpoznania lekarz wybiera odpowiednią metodę leczenia kanałowego. Jednak w dużym uproszczeniu, dla ogólnego zrozumienia aspektu leczenia kanałowego, przebieg leczenia wygląda następująco:

otwarcie komory zęba i usunięcie martwej lub żywej miazgi (żywą usuwa się w znieczuleniu miejscowym)
opracowanie kanału lub kanałów korzeniowych przy użyciu narzędzi kanałowych z obfitym płukaniem kanałów. W trakcie opracowywania kanałów korzeniowych następuje całkowite usunięcie miazgi kanałowej z kanału korzeniowego oraz toksyn bakteryjnych z kanalików zębinowych, dzięki czemu poszerzony kanał staje się odpowiednio przygotowany do wypełnienia. Do przepłukiwania kanałów stosowany jest między innymi podchloryn sodu.
osuszenie kanałów.

wypełnienie kanałów materiałami biozgodnymi. Czynność ta ma na celu szczelne zamknięcie światła kanału na całej długości do otworu fizjologicznego, aby uniemożliwić przenikanie bakterii z jamy zęba do tkanek okołowierzchołkowych. Wypełnianie kanałów korzeniowych wymaga zastosowania różnych materiałów i technik. Materiały wypełniające możemy podzielić na stosowane czasowo i stosowane na stałe do ostatecznego wypełnienia. Najpopularniejszym materiałem do wypełniania kanałów korzeniowych na stałe jest gutaperka, która stosowana od blisko 100 lat, mimo wielu nowych materiałów, jest najlepszym wypełniaczem kanałów, dającym doskonałe efekty lecznicze.
wypełnienie zęba. Najczęściej prawidłowo przeleczony ząb wypełnia się materiałami kosmetycznymi, do których należą materiały kompozytowe, kompomerowe i nowe materiały ormocerowe.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Leczenie_kana%C5%82owe